ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

Η Ποντιακή διάλεκτος ομιλείται στη ΒΑ Μ.Ασία από ελληνόφωνους πληθυσμούς του Εύξεινου πόντου και σε χωριά της μικρασιατικής χώρας σε βάθος 100χλμ. Ορισμένες χαρακτηριστικές εκφράσεις της είναι: κορτζόπον, λαλόπον,πουλόπον, αβούτος, κουτσή/πατσή (=κορίτσι), παρχάραια (=λιβάδια) κ.ά. καθώς και οι εκφράσεις: ντο εν αούτο(τι είναι αυτό), έγκα σε (σου έφερα), ντο λες με?(τι μου λες?). Σήμερα είναι πολύ πιθανόν να ξανασυναντήσουμε αυτές τις εκφράσεις σε περιβάλλοντα οικεία, κυρίως στη Θεσ/νίκη, σε ελληνόφωνους Πόντιους μουσουλμάνους ή στις πρώην δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης από ένα μικρό ποσοστό ελληνόφωνων κατοίκων της περιοχής. Βλέποντας λοιπόν αυτά τα μικρά ποσοστά ανθρώπων που μιλούν την ποντιακή διάλεκτο, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες διατήρησης της διαλέκτου. Χαρακτηριστική και αξιέπαινη είναι η προσπάθεια μεταφοράς αρχαίων κειμένων στα ποντιακά. Μ’αυτό τον τρόπο προβάλλεται η διάλεκτος και αναδεικνύεται η στενή σχέση της με τα αρχαία ελληνικά. Ο ποντιακός πολιτισμός όμως διατηρείται και μέσα από τις μουσικές, τα τραγούδια, τους χορούς, τα ήθη και τα έθιμά του. Κατά την προσωπική μου άποψη, πιστεύω πως το μέλλον της εξαρτάται από το ενδιαφέρον που θα δείξουν οι νέοι για να τη διατηρήσουν. Επίσης, στο διαδίκτυο υπάρχει μεγάλος όγκος πληροφοριών για τους Πόντιους και τον πολιτισμό τους, ώστε να μπορούν όλοι αυτοί που ευαισθητοποιούνται να ενωθούν και να ανταλλάξουν απόψεις για τον ποντιακό ελληνισμό. Έτσι, ένα μέσο που μπορεί να θεωρηθεί ότι ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το θάνατο γλωσσών και διαλέκτων, μπορεί ταυτόχρονα να βοηθήσει στην ανάδειξή τους.