Ανοιχτή επιστολή προς έναν από τους χαρακτήρες που είδαμε στα κείμενα (Γ. Χορτάτση, Ερωφίλη, Β. Κορνάρου, Ερωτόκριτος, Κ. Θεοτόκη, Η τιμή και το χρήμα, Γρ. Ξενόπουλου, Στέλλα Βιολάντη, Αλ. Παπαδιαμάντη, Φόνισσα). Πολύ καλή η προσπάθεια από όλους σας. Αυτές επέλεξα για την ανάρτηση. Νομίζω είναι χαρακτηριστικές. Διαβάστε και αφήστε το σχόλιό σας!
Κύριε Φιλόγονε,
Σας στέλνω αυτή την επιστολή με αφορμή την αντίδρασή σας
στην επιθυμία της κόρης σας να παντρευτεί έναν υπηρέτη, τον Πανάρετο.
Αρχικά οι πράξεις σας ήταν πολύ ακραίες, το να δολοφονήσετε
τον άνθρωπο τον οποίο η Ερωφίλη αγαπά τόσο πολύ, και στη συνέχεια με έναν
βάναυσο και μακάβριο τρόπο να της αναγγείλετε το γεγονός. Τα όσα πράξατε
φαίνονται να είναι αν όχι παρανοϊκά, πρωτάκουστά! Καταλαβαίνω τη θέση σας αλλά
σε καμιά περίπτωση δε σας δικαιολογώ.
Ο χειρισμός ενός τέτοιου θέματος θα έπρεπε να είναι λεπτός,
έτσι ώστε και οι δύο πλευρές να ικανοποιηθούν, και εσείς χωρίς να πληγεί το
κύρος σας και η Ερωφίλη να ζει ευτυχισμένη μαζί με τον Πανάρετο. Θα έπρεπε να
μην ήσασταν προκατειλημμένος απέναντι στον Πανάρετο μόνο και μόνο λόγω της
κοινωνικής του θέσης, άλλωστε ήταν επιλογή της κόρης σας. Η ακραία στάση σας
ήταν πέρα από κάθε λογικό πλαίσιο,και το γεγονός ότι «δωρίσατε» τα νεκρά μέλη
του Πανάρετου δείχνει μια σκληρότητα και αναισθησία ως προς την αντίδραση της
Ερωφίλης, και τα αποτελέσματα που θα είχε κάτι τέτοιο στον ψυχικό της κόσμο.
Ελπίζω να έχετε αντιληφθεί πόσο βίαια και ασυγχώρητη είναι η
πράξη σας και να καταφέρετε κάποια μέρα να αποβάλετε τα ψυχολογικά σας
προβλήματα.
Με
εκτίμηση,
Γιούλη
Γράφω αυτήν την επιστολή επειδή θέλω να εκφράσω τη συμπόνια
μου για σένα. Ήταν πολύ δύσκολο να φτάσει στα χέρια σου χωρίς να πάρει είδηση ο
πατέρας σου, μα η καλή σου μητέρα με βοήθησε χωρίς δισταγμό. Το όνομά μου δε
σκοπεύω να σου το αποκαλύψω.
Ξέρω ότι αυτό, να σου στέλνει κάποιος ένα γράμμα για να
εκφράσει συναισθήματα, παρόλο που στη δική μου περίπτωση αυτό που θέλω να σου
πω είναι ότι σε συμπονώ μόνο, κάτι σου θυμίζει. Άκουσέ με λοιπόν. Καταλαβαίνω
ότι τον Χρηστάκη τώρα που τον έβαλες στο μυαλό σου δεν μπορείς στιγμή να μην το
σκεφτείς, μα πάρε τα λόγια που θα σου πως τώρα στα σοβαρά. Ο Χρηστάκης
παντρεύεται. Δε σου λέω ψέμματα, αν θελήσεις να κάνεις ειρήνη με τον πατέρα σου
και βγεις επιτέλους από αυτό το «κλουβί» που σε κλείσανε και προσγειωθείς στον
αληθινό κόσμο, θα δεις πως αυτή η είδηση που μόλις τώρα σου είπα, δεν είναι
παραμύθι. Ναι, παντρεύεται και από ό,τι καταλαβαίνεις σε ξέχασε πολύ γρήγορα.
Μόλις είδε τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσά σας το έβαλε στα πόδια χωρίς καμιά
προθυμία να παλέψει για σένα που ισχυριζόταν ότι σε ήθελε τόσο. Ποιος ο λόγος
λοιπόν να μαλώνεις με τον πατέρα σου και να χαλάς έτσι το σπιτικό σου για
κάποιον που δε σ’ αγαπά και δε θα θυσίαζε ποτέ ό,τι θυσιάζεις εσύ;
Σκέψου αυτά τα λόγια μου. Δε σου τα λέω με κακή πρόθεση, μα
κάποτε είχα κάνει το ίδιο λάθος και ακόμη το πληρώνω…
(…)
Αγαπητέ κε φιλόγονε,
Γράφω αυτή την επιστολή με σκοπό να εκφράσω τη γνώμη μου για
τις απόψεις σας και τις αποφάσεις σας.
Αρχικά, θα ήθελα να αναφερθώ στη συμπεριφορά σας απέναντι
στην απόφαση της κόρης σας, Ερωφίλης. Κατανοώ την οργή σας, γι’αυτό που έκανε,
δηλαδή που δε σας μίλησε για τον κρυφό της γάμο. Αυτός, όμως, είναι ο μόνος
λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να είστε θυμωμένος μαζί της. Το γεγονός ότι
ερωτεύτηκε κάποιον, έστω κι αν αυτός είναι χαμηλότερης κοινωνικής τάξης, δεν
είναι δικό της λάθος, ούτε κανενός.
Έχω την αίσθηση ότι είστε νευριασμένος, γιατί αυτός τον
οποίο ερωτεύτηκε η κόρη σας δεν είναι παιδί κάποιου πλούσιου. Κάνετε λάθος
γιατί, κατά τη γνώμη μου, σημασία δεν έχουν τα λεφτά αλλά η καρδιά. Επίσης, η
Ερωφίλη τον ερωτεύτηκε και δεν φταίει αυτή, αφού κανείς δεν μπορεί να ελέγχει
τα αισθήματά του, πλούσιος ή φτωχός.
Τέλος, θα ήθελα να σας προτείνω να κρατήσετε στάση ψύχραιμη
απέναντι στα γεγονότα. Πιστεύω πως δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι’ αυτό παρά
να το αποδεχτείτε. Δεν μπορείτε να της απαγορεύσετε να τον αγαπάει. Κανείς δεν
μπορεί… ούτε η ίδια. Ελπίζω να σκεφτείτε προσεχτικά αυτό που σας πρότεινα και
να κατανοήσετε τη συμπεριφορά της κόρης σας.
Με
εκτίμηση,
Μαρία
Βλ.
Αγαπητή Ερωφίλη,
Σου στέλνω αυτή την επιστολή για να σου εκφράσω το θαυμασμό
μου και τις απόψεις μου σχετικά με την απόφασή σου να παντρευτείς κρυφά, καθώς
και την αντίδραση του πατέρα σου πάνω στο θέμα.
Αρχικά, οι πράξεις σου, ο παράνομος έρωτας, ο κρυφός γάμος
και ο τρόπος που αντιμετώπισες τον πατέρα σου είναι αξιοθαύμαστες. Για μια
γυναίκα της εποχής, και ιδιαίτερα μια υψηλής κοινωνικής και οικονομικής θέσης,
ο τρόπος που φέρθηκες ήταν ανατρεπτικός και ενάντια στο κατεστημένο. Επέλεξες
τον έρωτά σου και άφησες τα πάντα γι’ αυτόν. Επιπλέον, ο τρόπος που
αντιμετώπισες τον πατέρα σου δείχνει μία ερωτευμένη, αλλά παράλληλα ώριμη και
δυναμική κοπέλα που υπερασπίζεται την αγάπη της για έναν κατώτερης τάξης άνδρα.
Αμφιβάλλω αν τέτοιοι έρωτες, έτοιμοι να αψηφήσουν τα πάντα, υπάρχουν και
σήμερα. Οι πράξεις σου οδηγούμενες από τον έρωτά σου για τον Πανάρετο, δείχνουν
το μεγαλείο και τη δύναμη της αγάπης.
Ο πατέρας σου, υπερβολικός και άγριος, σου φέρθηκε με μίσος
και εμπάθεια, σαν να μην ήσουν κόρη του. Προσπαθώντας να αντιδράσει στις
ανάρμοστες πράξεις σου, σκότωσε τον Πανάρετο και έστειλε το σώμα του σε σένα.
Νιώθω την απερίγραπτη πίκρα και τον πόνο σου. Παρόλ’ αυτά, δεν στράφηκες
εναντίον του πατέρα σου, κάτι που δείχνει τον σεβασμό, αλλά και την αγάπη σου
προς αυτόν. Σε θαυμάζω, Ερωφίλη, γιατί θυσιάστηκες για τον έρωτά σου!
Με
εκτίμηση, μια φίλη
Αγαπητή Ρήνη,
Ονομάζομαι Κατερίνα. Πριν λίγο καιρό διάβασα την ιστορία
σας, που περιγράφει με πολύ όμορφο τρόπο ο κύριος Θεοτόκης. Σας γράφω γιατί
θέλω να σας δείξω πώς βίωσα εγώ τις πράξεις σας καθώς και πόσο με επηρέασαν
αυτές, αλλά και η γενικότερη συμπεριφορά σας.
Αρχικά, διαβάζοντας το διήγημα δεν μπόρεσα να μην
ανατριχιάσω μπροστά στην αγνότητα της αγάπης σας. Τα συναισθήματα σας ήταν τόσο
αθώα και αληθινά που πραγματικά απορώ με τον τρόπο που άλλοι τα αντιμετώπισαν.
Θύμωνα κάθε φορά που οι πράξεις όλων γινόταν εις βάρος σας, όμως πάντα η
αντίδρασή σας πρόσθετε άλλο ένα λαμπερό κομμάτι στην εικόνα που έχω για σας.
Κατά της διάρκεια της ιστορίας, πολλές φορές ευχήθηκα η εξέλιξη να ήταν
διαφορετική. Όμως τώρα το μετανιώνω, γιατί αν όλα αυτά δεν είχαν συμβεί, εσείς δε
θα ήσασταν αυτή που είστε κι εγώ δε θα έγραφα αυτό το γράμμα τώρα. Τέλος, η
απόφασή σας να αναλάβετε μόνη σας κάθε ευθύνη για ό,τι συνέβη με άφησε άναυδη.
Δεδομένων των καιρών και της κατάστασης, θα ήταν πιο εύκολο και πιο λογικό για
εσάς να παντρευτείτε τον Ανδρέα απαλλάσσοντας έτσι τον εαυτό σας από κάθε
έγνοια. Όμως εσείς επιλέξατε το δύσκολο δρόμο. Αγνοήσατε όλες τις δυσκολίες
αλλά και τον στιγματισμό που θα φέρατε από την κοινωνία. Προτιμήσατε να
διατηρήσετε την περηφάνια σας, παρά να υποταχτείτε στα πρέπει των άλλων.
Τελειώνοντας αυτό το γράμμα, θα ήθελα να σας πως κάτι που
ίσως ήδη γνωρίζετε. Στην εποχή μας πολλές γυναίκες στηρίζουν μόνες την
οικογένειά τους. Πολλές γυναίκες καθημερινά παλεύουν για να καταφέρουν να
πάρουν τη ζωή στα δικά τους χέρια. Παλεύουν για να αποδείξουν στους άλλους, μα
και στον εαυτό τους, ότι αξίζουν κάτι. Γι’αυτές τις γυναίκες είστε στήριγμα και
για όλο τον κόσμο είσαστε πρότυπο. Πρότυπο θέλησης, δύναμης και περηφάνιας. Προσωπικά
σας θαυμάζω απεριόριστα και ελπίζω πως στη ζωή μου θα καταφέρω να μείνω πιστή
στις αξίες μου, όπως εσείς.
Με
σεβασμό,
Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου