Μπράβο στην ομάδα που είχαν να ασχοληθούν με ένα ιδιαίτερα δύσκολο κείμενο όπως αυτό του διηγήματος του Παπαδιαμάντη "Φόνισσα" και τελικά κατάφεραν να το φέρουν πρώτο μεταξύ των κειμένων που εξετάσαμε. Αναγνωρίζοντας ότι η προτίμηση δεν αφορά το σύνολο των παιδιών της τάξης, εκτιμώ ιδιαίτερα την αποφασιστικότητα και το ζήλο κάποιων παιδιών που συνέβαλαν στο αποτέλεσμα. Αντίθετα, η αδιαφορία και η παραίτηση, η αδράνεια και η απαξίωση των πάντων δεν οδηγούν πουθενά. Μπράβο στα παιδιά της "Φόνισσας", μπράβο και στα "Ψάθινα καπέλλα" που προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν.
Όσο για τα κείμενα που είχατε καθώς και τις τηλεοπτικές ή θεατρικές αποδόσεις τους, το καθένα είχε τη δική του γοητεία αδιαμφισβήτητα: ο σκληρός ρεαλισμός του Παπαδιαμάντη αλλά και ο ποιητικός του λόγος, ο κοινωνικός προβληματισμός του Θεοτόκη με τα σκληρά μαθήματα ζωής στη νεαρή Ρήνη, η τραγική φιγούρα της Στέλλας Βιολάντη που συκγρούεται με τον βάρβαρο πατέρα της, η συμπαθής Αρετούσα που ο έρωτάς της για τον Ερωτόκριτο άντεξε τότε την εξορία και την αντίσταση του πατέρα της αλλά αντέχει μέχρι και σήμερα, η τρυφερότητα και η νοσταλγία με την οποία παρουσιάζεται η εφηβική ηλικία στα "Ψάθινα καπέλλα". Σε όλα οι πρωταγωνιστές μοιράζονται ρόλους και άλλοτε υπακούν σε στερεότυπα συμπεριφοράς που αναμένονται από την ηλικία, το φύλο, την κοινωνική τους τάξη,την εποχή άλλοτε τα αντιπαλεύουν και είτε νικώνται είτε νικούν. Δύσκολος και άνισος ο αγώνας πολλές φορές είναι η αλήθεια αλλά τόσο αληθινός...
2 σχόλια:
Ευχαριστούμε εκ μέρους της ομάδας της φόνισσας για τα καλά σας λόγια...Καλή η προσπάθεια των ψάθινων καπέλων, αλλά καθόλου αποδοτική δυστυχώς. Περάσαμε ωραία όλον αυτόν τον καιρό με τα φύλλα στη λογοτεχνία, (δεν πιστεύω να λέω το ίδιο όταν τελειώσουμε την ποίηση). Όσοι δουλέψαν κέρδισαν. Πάντως από την ομάδα μου δεν έχω ιδιαίτερα παράπονα. Όλοι εργάστηκαν σχεδόν ισόποσα...
Γιάννη, ποτέ δεν ξέρεις...
Δημοσίευση σχολίου