Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ένα διαφορετικό τέλος για το έργο του Θεοτόκη Η τιμή και το χρήμα

Γιάννης, Ευγενία, Μακεδόνκα, Παύλος, Χριστίνα: Η ομάδα μας σκέφτηκε ένα διαφορετικό τέλος για την ταινία που είναι το εξής:
Όταν η Επιστήμη μαχαίρωσε τον Ανδρέα στην αγορά δεν τον πέτυχε στο δεξί του ώμο, αλλά στην καρδιά και ο Ανδρέας αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια του θείου του στην αγορά. Η δράστης συλλαμβάνεται από τους χωροφύλακες και οδηγείται ενώπιον δικαστή. Η Επιστήμη περνά από δίκη και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη λόγω της δολοφονίας που διέπραξε.
Η Ειρήνη, η κόρη της Επιστήμης, δεν κλαίει καθόλου για τον αδικοχαμένο άνδρα που αγαπούσε, τον Ανδρέα, αλλά ούτε για την μάνα της, η οποία δεν θα ξαναδεί ελεύθερη το φως του ήλιου.
Η Ειρήνη, με την ατιμασμένη υπόληψη της οικογένειάς της και κυοφορώντας ένα εξώγαμο παιδί θα φύγει για την πρωτεύουσα, την Αθήνα, όπου θα δεν θα την γνωρίσει κανείς, θα είναι ξένη μεταξύ ξένων. Εκεί, θα γεννήσει ένα υγιέστατο παιδάκι και θα παραμείνει στην Αθήνα μέχρι το τέλος της ζωής της, βγάζοντας το ψωμί της από τη δουλεία που είχε σε ένα εργοστάσιο υφαντουργίας.
Αφροδίτη: Η ιστορία θα μπορούσε να χε ένα άλλο τέλος όπου τα πράγματα δεν θα χαν εξελιχθεί τόσο άσχημα. Βλέποντας η Ρήνη ότι ο Ανδρέας ζητά από την μητέρα της μεγάλη προίκα για να την παντρευτεί θα μπορούσε να χε καταλάβει ότι κατά κάποιο τρόπο ήθελε να την «εκμεταλλευτεί» προκειμένου να σώσει την οικογένεια του από τα χρέη και έτσι να μην κλεβόταν μαζί του. Αντίθετα θα μπορούσε να παραμείνει στο σπίτι της και αργότερα να παντρευτεί κάποιον άλλον άνδρα, τίμιο και εργατικό με την προίκα που η μητέρα της Σιόρα Επιστήμη είχε μαζέψει γι αυτήν. Ένα ακόμα τέλος, επίσης χωρίς ανατροπές, θα μπορούσε να ήταν ότι η Σιόρα Επιστήμη δίνει εξαρχής τα 600 τάλαρα στον Ανδρέα και εκείνος παντρεύετε την Ρήνη. Έτσι, η ιστορία δεν θα είχε αυτήν την άσχημη κατάληξη και ίσως όλα να είχαν εξελιχθεί αρμονικά.
Μαρία Ντ.:Το έργο που βασίζεται στην νουβέλα του Θεοτόκη η τιμή και το χρήμα βλέπουμε ότι δίνει στο κοινό ένα τέλος όπου δικαιώνει απ την μια πλευρά την ηρωίδα μας να εκφράσει τα συναισθήματα της απορρίπτοντας τον Ανδρέα τελικά και φεύγοντας μακριά του εφόσον έχει αγανακτήσει απ τις προκαταλήψεις τις εποχής που προκαλούν αυτήν του τη συμπεριφορά . Όλο αυτό επειδή ο Ανδρέας δεν τηρεί το λόγο του και δεν την παντρεύεται αφήνοντας την στην αναμονή, όταν η σιόρα επιστήμη [μητέρα]του δίνει ένα ποσό απ την προίκα της κοπέλας αυτός καθησυχάζεται στην ιδέα ότι θα ανακτήσει το χαμένο όνομα της οικογενείας του και στην συνέχεια απαιτεί περισσότερα τάλαντα απ την προίκα της που ουσιαστικά την διαχείριση αυτής είχε η μητέρα της σ ένα φτωχικό σπιτικό, όπου η υπόληψη και οι αρχές τους καθόριζαν.
Τώρα η ταινία θα μπορούσε να έχει ένα διαφορετικό τέλος όπου η Ρήνη μετά το ξέσπασμα της θα άφηνε τον Ανδρέα μόνο, για λίγο κάνοντας τον να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα της κατάστασης σε βάθος και εκεί που η κοινωνία καταδικάζει την αγάπη τους αυτός μετανιωμένος αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες και πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε κατεστημένο και στερεότυπο να αποφασίσει για τελευταία φορά να παρανομήσει με το λαθρεμπόριο για να σώσει την άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογενείας του με τίμημα το δικό του όνομα . Έτσι πείθει την Ρήνη να φύγουν μαζί σε μια άλλη πόλη με καλύτερες συνθήκες φτιάχνοντας ένα νέο μέλλον γι αυτούς ρισκάροντας για τα συναισθήματα του και όχι για τα χρήματα και αφήνοντας πίσω τους ίσως μια όχι και τόσο καλή φήμη .

2 σχόλια:

Κυριακή Σύρμαλη είπε...

Πιο ρεαλιστές η "ομάδα της Φόνισσας" πιο ρομαντικές η Αφροδίτη και η Μαρία. Στην πρώτη περίπτωση η Ρήνη διασώζει την τιμή της και την αξιοπρέπειά της αλλά χάνει την αγάπη της. Στην περίπτωση που περιγράφουν τα κορίτσια διασώζεται η αγάπη αλλά η Ρήνη συμβιβάζεται με τα πρότυπα της εποχής και τελικά γίνεται "μια απλή κόρη της Εύας" όπως λέει ο Παπαδιαμάντης στο "Όνειρο στο κύμα". Ενδιαφέρουσες απόψεις που γεννούν νέα ερωτήματα.

παπαδόπουλος ιωάννης είπε...

Το τέλος της Αφροδίτης είναι πολύ βαρετό για ένα λογοτεχνικό έργο πόσο μάλλον για μία ταινία. Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί την αγάπη του αναγνώστη για σασπένς, για απρόσμενες καταστάσεις και εξελίξεις, όχι απαραίτητα θλιβερές. Το τέλος της Μαρίας είναι πολύ ρομαντικό, σενάριο επιστημονικής φαντασίας για εκείνη την εποχή. Το τέλος της ομάδας της φόνισσας είναι το πιο ρεαλιστικό και το πιο απρόσμενο. Η αγάπη χάνει τη μάχη της με το χρήμα και μια οικογένεια καταλύεται. Παρ' όλα αυτά θα μπορούσε να είχε γίνει ακόμα πιο λογοτεχνικό. (ο Παύλος συνέθεσε αυτήν την εργασία, εμείς απλά του δώσαμε ιδέες).