Με αφορμή ένα ημερολόγιο...

Πολύ καλές οι σκέψεις της Ιωάννας (της φανταστικής ηρωίδας της Ευγενίας Ζωγράφου στο διήγημα που είδαμε στην τάξη... Με αφορμή τις σελίδες ημερολογίου που έπρεπε να γράψετε θυμηθήκαμε την Άννα Φρανκ και το ημερόλογιο που έγραφε κρυμμένη μαζί με τους γονείς της και τους άλλους συγγενείς της στη σοφίτα ενός σπιτιού στο Άμστερνταμ. Στο Βήμα υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο γι'αυτό. Επίσης στο Μαγικό κουτί θα βρείτε αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Γιώργου Σεφέρη με τίτλο Μέρες (επτά συνολικά τόμοι που καλύπτουν την περίοδο 1925-1960). Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τις Μέρες Α΄που μπορεί να θεωρηθεί και απάντηση στο διήγημα της Ζωγράφου και την τελική απόφαση της ηρωίδας της είναι το παρακάτω: "...το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει".
“ΜΕΡΕΣ Α΄” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

ΣΤΕΛΛΑ ΒΙΟΛΑΝΤΗ

Η «Στέλλα Βιολάντη» στο Θέατρο Δευτέρας (Αφροδίτη): Πρόκειται για τη μεταφορά του γνωστού θεατρικού έργου στην τηλεόραση. Στο έργο του ο Γ. Ξενόπουλος φέρνει αντιμέτωπους δύο εντελώς αντίθετους χαρακτήρες και τονίζει κυρίως τη σύγκρουση του αυστηρού και σκληρού πατέρα με το «θύμα», την κόρη του η οποία αντιστέκεται στις αποφάσεις του, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα της εποχής. Η νεαρή Στέλλα Βιολάντη τυφλωμένη από τον έρωτα της για τον Χρηστάκη κάνει τα πάντα για να υπερασπιστεί την απόφαση της να τον παντρευτεί φτάνοντας ακόμα και στο θάνατο. Ο αγαπημένος της όμως είναι ανάξιος της αγάπης της. Είναι ένας επιπόλαιος προικοθήρας που μόλις διαισθάνεται τον κίνδυνο δειλιάζει και παντρεύεται κάποια άλλη γυναίκα. Ο πατέρας της φαίνεται πως δεν εναντιώνεται μόνο επειδή είναι ένας σκληρός και αυθαίρετος πατέρας που θέλει να επιβάλλει την θέλησή του. Ουσιαστικά αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να προστατεύσει την κόρη του από έναν τυχάρπαστο νέο που δεν είναι άξιος να εισχωρήσει στην
οικογένεια του και κατά συνέπεια από έναν δυστυχισμένο γάμο. Έτσι, στη διάρκεια της παράστασης ο πατέρας της δικαιώνεται. Παρόλ’ αυτά δεν παύει να μας συγκινεί η δυνατή αγάπη της Στέλλας και όλες της οι θυσίες πράγμα που μας κάνει να τη συμπαθούμε ακόμα περισσότερο.
Πρωταγωνίστρια στην παράσταση στο ρόλο της Στέλλας Βιολάντη, η Νίκη Τριανταφυλλίδη αποδίδει με μεγάλη επιτυχία τον ατίθασο χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας του Ξενόπουλου καταφέρνοντας να μας μεταδώσει τα συναισθήματα της και να μας κάνει τη συμπονέσουμε. Με όλο το δραματικό της ύφος και τον δυναμικό της χαρακτήρα, μας εντυπωσιάζει και κερδίζει τη συμπάθεια μας. Ο Ιάκωβος Ψαρράς στο ρόλο του Παναγή Βιολάντη ενσαρκώνει τον αυστηρό και αμερόληπτο χαρακτήρα του πατέρα που κατά βάθος όμως νοιάζεται για το καλό της κόρης του. Η Μαρούλα Ρώτα ταυτίζεται με το ρόλο της Θείας Νιόνιας, η οποία νοιάζεται και συμπονεί την Στέλλα. Έχει αφιερωθεί από μικρή στην ανατροφή των παιδιών του αδερφού της, καθώς δεν έκανε δική της οικογένεια. Έτσι, πονά να βλέπει την Στέλλα που την μεγάλωσε με πολλή αγάπη σαν δικό της παιδί να είναι δυστυχισμένη. Ο Πάνος Δούκας βγάζει την εφηβική παρορμητικότητα και τον ανώριμο χαρακτήρα του Νταντή με έντονες και παρορμητικές κινήσεις. Ο Πάνος Χατζηκουτσέλης με μια σύντομη παρουσία του στην παράσταση ως η «αιτία» όλων αυτών των συμφορών αποδίδει τον επιπόλαιο και δειλό νέο. Τέλος, η Κίττυ Αρσένη ταυτίζεται με τον ρόλο της μητέρας και της γυναίκας εκείνης της εποχής. Δείχνει τον τρόμο και την υποταγή της στον άντρα της και προσπαθεί να μεταπείσει την κόρη της θέλοντας να εξασφαλίσει την ηρεμία της οικογένειάς της.
Το έργο καθαυτό κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών μέσα από τις συγκρούσεις μεταξύ των προσώπων, τη συχνή εναλλαγή των συναισθημάτων και την αλλαγή της τύχης τους από τη μια στιγμή στην άλλη. Δε λείπουν οι σκηνές οι γεμάτες ένταση αλλά και οι τρυφερές στιγμές. Οι ηθοποιοί φέρουν το βάρος του ρόλου τους και τον υπηρετούν στο έπακρο αλλά και, η ενδυματολογία, τα σκηνικά και η σκηνοθεσία του έργου συντέλεσαν ώστε το αποτέλεσμα να είναι πολύ καλό και η μεταφορά στην τηλεόραση να προσεγγίζει αρκετά τη θεατρική παράσταση και να καθηλώνει τους τηλεθεατές. Γενικότερα, η τηλεοπτική μεταφορά πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό να προσεγγίσει τη θεατρική παράσταση.

Ένα διαφορετικό τέλος για το έργο του Θεοτόκη Η τιμή και το χρήμα

Γιάννης, Ευγενία, Μακεδόνκα, Παύλος, Χριστίνα: Η ομάδα μας σκέφτηκε ένα διαφορετικό τέλος για την ταινία που είναι το εξής:
Όταν η Επιστήμη μαχαίρωσε τον Ανδρέα στην αγορά δεν τον πέτυχε στο δεξί του ώμο, αλλά στην καρδιά και ο Ανδρέας αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια του θείου του στην αγορά. Η δράστης συλλαμβάνεται από τους χωροφύλακες και οδηγείται ενώπιον δικαστή. Η Επιστήμη περνά από δίκη και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη λόγω της δολοφονίας που διέπραξε.
Η Ειρήνη, η κόρη της Επιστήμης, δεν κλαίει καθόλου για τον αδικοχαμένο άνδρα που αγαπούσε, τον Ανδρέα, αλλά ούτε για την μάνα της, η οποία δεν θα ξαναδεί ελεύθερη το φως του ήλιου.
Η Ειρήνη, με την ατιμασμένη υπόληψη της οικογένειάς της και κυοφορώντας ένα εξώγαμο παιδί θα φύγει για την πρωτεύουσα, την Αθήνα, όπου θα δεν θα την γνωρίσει κανείς, θα είναι ξένη μεταξύ ξένων. Εκεί, θα γεννήσει ένα υγιέστατο παιδάκι και θα παραμείνει στην Αθήνα μέχρι το τέλος της ζωής της, βγάζοντας το ψωμί της από τη δουλεία που είχε σε ένα εργοστάσιο υφαντουργίας.
Αφροδίτη: Η ιστορία θα μπορούσε να χε ένα άλλο τέλος όπου τα πράγματα δεν θα χαν εξελιχθεί τόσο άσχημα. Βλέποντας η Ρήνη ότι ο Ανδρέας ζητά από την μητέρα της μεγάλη προίκα για να την παντρευτεί θα μπορούσε να χε καταλάβει ότι κατά κάποιο τρόπο ήθελε να την «εκμεταλλευτεί» προκειμένου να σώσει την οικογένεια του από τα χρέη και έτσι να μην κλεβόταν μαζί του. Αντίθετα θα μπορούσε να παραμείνει στο σπίτι της και αργότερα να παντρευτεί κάποιον άλλον άνδρα, τίμιο και εργατικό με την προίκα που η μητέρα της Σιόρα Επιστήμη είχε μαζέψει γι αυτήν. Ένα ακόμα τέλος, επίσης χωρίς ανατροπές, θα μπορούσε να ήταν ότι η Σιόρα Επιστήμη δίνει εξαρχής τα 600 τάλαρα στον Ανδρέα και εκείνος παντρεύετε την Ρήνη. Έτσι, η ιστορία δεν θα είχε αυτήν την άσχημη κατάληξη και ίσως όλα να είχαν εξελιχθεί αρμονικά.
Μαρία Ντ.:Το έργο που βασίζεται στην νουβέλα του Θεοτόκη η τιμή και το χρήμα βλέπουμε ότι δίνει στο κοινό ένα τέλος όπου δικαιώνει απ την μια πλευρά την ηρωίδα μας να εκφράσει τα συναισθήματα της απορρίπτοντας τον Ανδρέα τελικά και φεύγοντας μακριά του εφόσον έχει αγανακτήσει απ τις προκαταλήψεις τις εποχής που προκαλούν αυτήν του τη συμπεριφορά . Όλο αυτό επειδή ο Ανδρέας δεν τηρεί το λόγο του και δεν την παντρεύεται αφήνοντας την στην αναμονή, όταν η σιόρα επιστήμη [μητέρα]του δίνει ένα ποσό απ την προίκα της κοπέλας αυτός καθησυχάζεται στην ιδέα ότι θα ανακτήσει το χαμένο όνομα της οικογενείας του και στην συνέχεια απαιτεί περισσότερα τάλαντα απ την προίκα της που ουσιαστικά την διαχείριση αυτής είχε η μητέρα της σ ένα φτωχικό σπιτικό, όπου η υπόληψη και οι αρχές τους καθόριζαν.
Τώρα η ταινία θα μπορούσε να έχει ένα διαφορετικό τέλος όπου η Ρήνη μετά το ξέσπασμα της θα άφηνε τον Ανδρέα μόνο, για λίγο κάνοντας τον να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα της κατάστασης σε βάθος και εκεί που η κοινωνία καταδικάζει την αγάπη τους αυτός μετανιωμένος αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες και πηγαίνοντας κόντρα σε κάθε κατεστημένο και στερεότυπο να αποφασίσει για τελευταία φορά να παρανομήσει με το λαθρεμπόριο για να σώσει την άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογενείας του με τίμημα το δικό του όνομα . Έτσι πείθει την Ρήνη να φύγουν μαζί σε μια άλλη πόλη με καλύτερες συνθήκες φτιάχνοντας ένα νέο μέλλον γι αυτούς ρισκάροντας για τα συναισθήματα του και όχι για τα χρήματα και αφήνοντας πίσω τους ίσως μια όχι και τόσο καλή φήμη .